1944-cü il… İkinci Dünya müharibəsinin sonuncu yayı… Məzuniyyətdən qayıdan əsgər Valter Proska yolda kiçik bir bölüyə rast gəlir. Proskanın dostları – ordunun unutduğu bu bölüyün əsgərləri yandırıcı günəşin və partizanların ardı-arası kəsilməyən hücumlarının altında ölümü arzulayan, dəliliyə sığınan biçarələrə çevrilir. Savaşın qanunları Proskanın gözündə yavaş-yavaş öz əhəmiyyətini itirir, daha sonra onu başqa-başqa suallar narahat etməyə başlayır. İnsan öz vəzifəsi uğrunda çarpışarkən vicdanını susdurmalıdırmı? Əslində, düşmən kimdir? Seçim azadlığı nə deməkdir? İnsan məsumiyyətini itirmədən tərəf tuta bilərmi? Əxlaqa daha çox maraq göstərmək lazımdır, yoxsa bizə faydası olana? Əxlaq hər yerdə işə yaramır. İşə yarayan isə həmişə əxlaqi olmur. Məsələn, dövlət nəzəriyyəsi… Yamanlıq yanlışlıq və zalımlıqdan bəhrələnir. Bu işlərə qol qoyan bəzi dövlətlərin özünə bəraət qazandırmaq cəhdi gülünc və heyrətamizdir. Bütün insanlar mələk olsaydı, dövlətin bu işlərə qol qoymağa ehtiyacı olmazdı… Şeytani ironiya… Despotizmin dialektikası…